Holaaa,

Nu echt de laatste keer dat ik iets plaats op deze blog...

Vandaag ben ik alweer een week thuis. Ik vind het wel weer fijn om thuis te zijn, maar raar is het ook wel een beetje. Soms moet ik me nog wel even realiseren dat ik nu gewoon weer terug ben in mijn oude leventje en niet meer mijn Amerikaanse leven zal leiden. En ook al kunnen jullie je dit niet echt voorstellen, het is toch wel een beetje apart. Wel vind ik het fijn dat ik weer thuis ben, vooral omdat het in Amerika alleen nog maar erger wordt en veel vliegtuigmaatschappijen ook stoppen met vluchten van en naar Amerika. Ook zijn we er in Nederland wel iets nuchterder over en nemen wij een slimmere aanpak, dan waar ik woonde in Amerika en iedereen in een lockdown zat en nog steeds zit.

Wel verliep de reis naar huis nogal onhandig. Vorige week vrijdag (27 maart) stapte ik om 12 uur in Detroit aan boord van het vliegtuig richting Chicago, na afscheid te hebben genomen van mijn gastgezin... Dit was dus echt helemaal niet leuk, maar ik heb ze beloofd dat ik terug zal komen.

Deze vlucht verliep vlekkeloos en ik was dan ook om de geplande tijd in Chicago. Eenmaal in Chicago kwam ik aan op terminal 2, ik moest naar terminal 5 (internationale vluchten). Dus met de bus richting die terminal en daar even wachten, zodat ik mijn boardingpass zou kunnen krijgen. Toen er eenmaal iemand van KLM was, zei deze meneer heel gewoontjes dat de vlucht 24 uur vertraagd was... Na heel wat telefoontjes met ongeveer iedereen die me een beetje kon helpen, kwam een mevrouw van mijn Amerikaanse organisatie, die net buiten Chicago woonde, mij ophalen. Deze vrouw had ik natuurlijk nog niet ontmoet, maar ik wist wel dat mijn organisatie het goed had geregeld. Toen Diane (de mevrouw die me ophaalde) aankwam, was ze echt super aardig en belangstellend. Dit was dus uiteindelijk echt nog super leuk. Ik had die nacht dus gewoon een plek waar ik even een nacht kon doorbrengen.

Echter de volgende ochtend stond er opeens dat mijn vertraagde vlucht geannuleerd was... Ik dacht dit ga je toch niet menen. Dus wij snel weer terug naar het vliegveld om te kijken of er nog andere opties waren. Eenmaal hier weer aangekomen, ging de vlucht wel weer door. Ik ontmoette een koppel uit Duitsland die dezelfde vlucht moesten hebben. Ik heb met hun even nummers uitgewisseld, aangezien zij op het vliegveld bleven en ik weer met Diane terug ging naar haar huis. Mocht er dan toch weer iets misgaan dan konden de Duitse mensen mij appen, maar om half 1 (4 uur voor mijn vlucht) appten ze dat het goed zat en dat ze iemand van KLM hadden gesproken, die zei dat de vlucht gewoon doorging.

Diane en ik waren nog met een omweg naar het vliegveld gegaan, omdat ze mij nog heel graag iets wilde laten zien. Dit was dus ook super lief! Uiteindelijk was ik om half 4 op het vliegveld en om kwart voor 4 was ik door de beveiliging en alles heen (Ja dat ging super snel, want het was niet normaal rustig overal).

Uiteindelijk zat ik dus om de geplande tijd, maar wel 24 uur later, in het KLM vliegtuig richting Amsterdam. Toen was ik wel even opgelucht dat het uiteindelijk gewoon goedgekomen was.

In het vliegtuig had ik 3 stoelen helemaal voor mezelf. Ze hadden sowieso in elke 3-zit de middelste stoel leeg (vanwege de 1.5 meter afstand), maar het vliegtuig was best leeg en zo ongeveer iedereen had 3 stoelen voor zichzelf. Ik heb dus lekker lang uit kunnen liggen en nog wat kunnen slapen.

Toen ik eenmaal geland was, konden we best snel het vliegtuig uit. Toen ik bij de bagageband aankwam zag ik door het glas mijn ouders al staan. Ik moest nog even wachten op mijn bagage... Die er uiteindelijk ook niet bleek te zijn (alsof het allemaal nog niet genoeg was.....). Ik dus naar die balie, een formulier invullen en alles en ze vertelden mij dat mijn bagage dus nog in Chicago stond. In Chicago had ik nog zo'n 10X gevraagd aan die man of het met mijn bagage echt goed zal komen, hij zij van wel... De mevrouw achter de balie zei dat ze de bagage zo snel mogelijk op een vlucht naar Nederland zou zetten en dat ze het dan zouden afleveren bij mij thuis. Toen ik dat dus ook weer geregeld had kon ik eindelijk door de douane heen en dus eindelijk na 7 maanden mijn ouders weer omhelzen!!!

Ja ik had dus echt mijn Amerikaanse avontuur met nog een vliegavontuur (waarbij veel mis ging) moeten afsluiten blijkbaar. Maar wat vond ik het fijn om iedereen thuis weer te zien, iedereen stond mij op te wachten toen ik thuis aankwam. Dit was echt heel leuk! Ik heb de afgelopen week dan ook echt super veel Nederlandse dingen gegeten en dit heb ik ook wel echt heel erg gemist.

Afgelopen donderdag is mijn bagage trouwens dan ook echt bij mij thuis gebracht (met gelukkig alles er nog in) en kon ik dus eindelijk alles uitpakken!

Het is dus weer super fijn om thuis te zijn, wel is het jammer dat alles natuurlijk gesloten is en ik dus nog steeds niet zoveel kan hier... Maar dat is dus nog even afwachten tot dat dit alles voorbij is.

Ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van deze blog en bedankt voor het lezen en alle leuke reacties!

Dit is dan echt het einde van mijn avontuur! Eén ding weet ik echter zeker, in de toekomst ga ik sowieso vast nog vaak terug naar het mooie Michigan, mijn tweede thuis!

XXX